Turp për Evropën

Një qeveri e paaftë në Athinë dhe evropianët pa vullnet. “Hot spot”-i që u përfshi nga flakët në Lesbos tregon qartë: jo vetëm një kamp, por e gjithë politika e BE për refugjatët është kthyer në gërmadhë.

Natyrisht që vënia e qëllimshme e zjarrit duhet kundërshtuar, ashtu si ndodhi ajo në kampin e refugjatëve në Moria pranë Lesbosit. Dorasit eventualë duhet të ndëshkohen. Por organizatat e ndihmës dhe institucionet e shëndetësisë në Greqi vetë kanë kohë që kanë paralajmëruar, që “hot-spot”-et e tejmbushura janë bomba me sahat. Ishte vetëm një çështje kohe, kur kushtet e padurueshme atje të çonin në një shpërthim të dhunës dhe kaosit.

Politika frenuese për refugjatët e BE ka bërë që njerëzit të mbahen të bllokuar në kampet e regjistrimit në ishujt grekë. Shumica e migrantëve duhet që duhet të dëbohen në Turqi. Në rrethana katastrofale ata presin përfundimin e procedurës së azilit për ta, gjë që zgjat me muaj.

Zgjidhjet e premtuara nuk duken gjëkundi

Ky është një turp për koalicionin mes-i djathtë në Athinë, por është turp edhe për të gjithë kryetarët e shteteve dhe të qeverive të BE, të cilët premtuan në mars, pas marrëveshjes me Turqinë, një zgjidhje të krizës së refugjatëve. Në të gjithë Greqinë ndërkohë rrinë të bllokuar rreth 60.000 refugjatë. BE dërgon pa ndërprerje me lopata para në Greqi. Por autoritetet greke nuk janë në gjendje që t’i pranojnë këto para dhe që të organizojnë në vend procedura më të mira. Shtetet e tjera të BE patën premtuar personel për të dhënë mbështetje. Por vetëm një pjesë e vogël po e kryen punën në “hot-spot”-e. Rishpërndarja e azilkërkuesve nga Greqia dhe Italia në shtete të tjera të BE, e vendosur disa herë, bllokohet dhe refuzohet në mënyrë konsekuente.

Kjo në një kohë kur kampet janë mbushur jo vetëm në Greqi, edhe në Calais në Francë, edhe në kufirin franko-italian dhe në kufirin italo-zviceran e edhe përgjatë itinerarit ballkanik vazhdojnë të ekzistojnë kampe kaotike migrantësh të dëshpëruar. Në Itali, ku kampet e rregullta po mbushen, për shkaqe gjeografike njerëzit nuk mund të mbahen pa e zgjatur si në ishujt grekë. Ata nisen drejt Veriut me shpresën e vagullt, për të arritur në një njëfarë mënyre në Gjermani ose në Britaninë e Madhe.

Asnjë ndryshim as në Itali

Në Itali vijnë thuajse po kaq refugjatë, azilkërkues dhe migrantë përmes itinerarit të Libisë, sa edhe vitin e kaluar. Çdo javë mijëra vetë shpëtohen në Mesdhe. Por një në 89 migrantë mbytet në det. Vitin e kaluar ishte vetëm një në 276 migrantë. Mesdheu është një varrezë. Ky është turp për vlerat humane të BE, por me sa duket kjo nuk shqetëson më askënd. Vetëm kur ka si tani në Moria, shpërthime ekstreme dhe pamje të tmerrshme dhune dhe zjarri, zgjohet pak interes. Politika është tërhequr në mënyrë të konsiderueshme dhe bën sikur e ka nën kontroll krizën e refugjatëve. Por nuk e ka.

E vetmja gjë, që sot funksionon më mirë është frikësimi i azilkërkuesve dhe izolimi i kufijve. Procedurat për shpërndarjen e njerëzve në Evropë janë po kaq keq të organizuara, sa një vit më parë, kur kancelarja shqiptoi fjalinë e saj të famshme “do t’ia dalim mbanë”. Bashkimi Evropian nuk ia doli që ta vërë nën kontroll me dinjitet krizën e refugjatëve. Moria është për këtë shembulli trishtues.