Pse xhihadizmi nuk do të lejohet të shkatërrohet

Një hipotezë serioze pune po diskutohet për një kohë tani midis analistëve të pavarur gjeopolitikë. Këtu ndodhet kjo analizë, me pak fjalë.

Grupi terrorist ‘Daesh’ mund të jetë duke vdekur – por bota është ende e ngarkuar me kufomën e saj nën këmbë. Plani B i zotërinjve të ‘Daesh’-it mund të ketë qenë për të indoktrinuar valët e përsëritura të të rinjve të devijuar në të gjithë BE-në dhe “t’i joshë” ata në D.I. Y. thënë ndryshe si xhihadi terror, duke krijuar frikë dhe pasiguri në Evropë. Unë kam qenë vetëm në Barcelonë – dhe kjo nuk po ndodh. Pa frikë.

‘Daesh’ gjithashtu mund të manipulojë emrin e saj të markës për të vendosur një pretendim në atë që ne mund ta quajmë ‘Rripin e Ri të Luftës në Azinë Jugperëndimore’. Kjo nuk po ndodh, sepse “4 + 1” – Rusia, Siria, Irani, Iraku dhe Hezbollahu – me shtimin e Turqisë dhe me Kinën në një rol udhëheqës nga prapa, po punojnë së bashku.

Lufta e papërfunduar në “Syraq” (është fjala mes Irakut dhe Sirisë) e shoqëruar me spazma të xhihadizmit në Evropë ende mund të metastazohet në një kancer masiv të Euroazisë, që përhapet si një murtajë nga Afganistani në Gjermani dhe anasjelltas nga Deti i Kinës Jugore deri në Bruksel nëpërmjet Pakistanit.

Çfarë do të ndodhte nën këtë skenar kataklizmi është dështimi hekurudhor i plotë i rrugëve të reja të mëndafshit të drejtuar nga Kinezët; integrimin e saj me Bashkimin Ekonomik të Eurazisë të drejtuar nga Rusia (EAEC); dhe një kërcënim masiv të sigurisë ndaj stabilitetit të brendshëm të partneritetit strategjik Rusi-Kinë, me skenarë luftarakë të pakontrollueshëm që po zhvillohen shumë afër kufijve të tyre.

Nuk është sekret se elementet dhe institucionet do të ushqenin shumë kaosin e brendshëm politik në Rusi dhe Kinë.

Charlie e merr me të fortë

Dr. Zbigniev “Gjigandët në fushën e shaut” Brzezinski mund të jetë i vdekur, por gjeopolitika aktuale është ende e ngarkuar me kufomën e tij. Mungesa e jetës së Brzezinskit është se asnjë garues i moshatarëve në SHBA nuk duhet të lejohet të dalë. Imagjinoni sikur ai po vdiste duke menduar për një makth të vazhdueshëm; aleancës pan-euroaziatike Rusi-Kinë.

Skenari më pak katastrofik në këtë rast do të ishte joshja që Moska ose Pekini të bëheshin një partner i SHBA-së, në bazë të të cilave do të përbënte një “kërcënim” më të vogël për të ardhmen. Brzezinski u përqëndrua në Rusinë si kërcënim të menjëhershëm dhe Kina si kërcënim gjatë lojës.

Kështu, obsesioni i shtetit të thellë të Shteteve të Bashkuara të Amerikës dhe makina e Klintonit në demonizimin e të gjitha gjërave nga Rusia – si një neo-McCarthyizëm foshnje. Në mënyrë të pashmangshme, ajo që kjo vrimë gjeopolitike ka precipituar është përparimi edhe më i shpejtë i Kinës në të gjitha frontet.

Për të mos përmendur që partneriteti strategjik Rusi-Kinë vazhdonte të forcohej çdo ditë – një jehonë e frikshme e linjës së kapitullit Willard në ‘Apocalypse Now’ të regjisorit të famshëm të Coppolës; “Çdo minutë që qëndroj në këtë dhomë bëhem më i dobët, çdo minutë kur Charlie mbledh shkurret, ai bëhet më i fortë”.

E megjithatë Charlie nuk është duke mbledhur; ai po fiton nëpërmjet tregtisë dhe investimeve. Dhe ai nuk është vetëm duke mbledhur shkurret; ai është në të gjithë fushat e Euroazisë.

Një shportë shpërthimesh Hobbesian

Henry Kissinger, është ende gjallë, dhe është në moshën 94 vjeçare. Duke këshilluar Presidentin Trump para inaugurimit të janarit dhe duke e cilësuar si një çështje madhështore gri në Kinë, ai sugjeroi që Rusia duhet të jetë e sjellshme.

Por pastaj erdhi përfundimi. Duke identifikuar qartë se aleanca Rusi-Kinë-Iran mban çelësin për integrimin e Euraziasë, Kissinger zbuloi ngjyrat e tij të vërteta; kjo është lidhja më e dobët – Irani – që duhet të neutralizohet.

Kështu shpallja e tij/paralajmërimi i tij për një “perandori radikale iraniane” që zhvillohet/shtrihet nga Teherani në Bejrut si “boshllëku” i lënë nga ‘Daesh’ është i mbushur nga persët.

Dhe këtu kemi Kissingerin edhe njëherë si Luftëtarin e Paqëndrueshëm të papërfunduar që ai ka ditur të jetë; del nga komunizmi dhe hyn në Khomeinizëm si “e keqja” supreme. Dhe Zoti mund të varet në lavdërimin e matricës vehabiste të mundësive të xhihadizmit; Shtëpia e Sauditit.

Receta Kissingeriane tingëllon si muzikë në shtetin e SHBA-së të thellë; ‘Daesh’ nuk duhet të hidhet poshtë, duhet të “rigjallërohet” si një mjet kundër Iranit.

Kush kujdeset që nocioni i një “perandorie radikale iraniane” në vetvete nuk kualifikohet as si një shaka? Libani është multikulturor. Siria do të vazhdojë të qeveriset nga partia paike “Baath”. Iraku hedh poshtë Khomeinizmin – me ajetullah Sistanin e jashtëzakonshëm me ndikim në sistemin parlamentar.

“4 + 1”, mbështetur nga Kina, kanë krijuar një aleancë serioze në luftën siriane. Asnjë nga këto nuk do të ndryshojë me një dekret, Kissingerk. Sa për “mbushjen e vakumit”, alternativa është që ‘Daesh’ dhe ‘Jabhat al-Nusra’, a.k.a. ‘al-Kaeda’ në Siri. “Por prisni!” – thonë neokonservatorët/neoliberalët e partisë së luftës. “Na pëlqen kjo!”

Dhe kjo na sjell një rreth të plotë në hipotezën fillestare që e parashtruam në fillim të shkrimit. ‘Daesh’ nuk do të lejohet të vdesë – aq sa edhe riintegrimi gjeopolitik i asaj që Dr. Zbigniev e quajti “Ballkanin e Euroazisë”, ai refuzon të vdesë.

‘ISIS-Khorasan’ ose ‘ISIS-K’ – ky grupim në Afganistan – mund të jetë kaq i dobishëm për të bërë kërdi në kryqëzimin e Azisë Qendrore dhe Azisë Jugore, në afërsi të korridoreve kryesore të zhvillimit të BRI-së.

Moska dhe Pekini megjithatë, e dinë saktësisht se çfarë po ndodh. Kalifati i rremë ishte i dobishëm në një përpjekje për të shkëputur BRI-në nëpër “Syraq”, aq sa Maidan në Ukrainë ishte i dobishëm për të thyer EAEU. Fushat e tjera të luftës do të ndjekin – nga Filipinet në Venezuelë, të gjithë të prirur për të prishur projektet e integrimit rajonal nën strategjinë e ndarjes dhe rregullave të satrapëve të SHBA-së të manipuluar në shpërthimet asimetrike Hobbesiane.

Gjashtëmbëdhjetë vjet pas 11 shtatorit, emri i lojës nuk është më ‘GWOT’ (Lufta Globale ndaj Terrorit); është disi nën mbulesën e ‘GWOT’0it, të pengojnë zgjerimin gjeostrategjik nga njerëzit që kanë rëndësi; “Konkurrentët e kolegëve” Rusia dhe Kina./Periskopi/

Shkruan: Pepe Escobar, përktheu dhe përshtati Periskopi