Një tjetër kryevepër e Guardiolës: Trekëndëshi perfekt i Manchester Cityt

Fitorja 6-3 e Manchester City në Boxing Day ndaj Leicester City tregoi sërish se si ideologjia e Pep Guardiolës mund të jetë kaq e vështirë për t’u luajtur kundër, pa marrë parasysh cilësinë e kundërshtarit.

Ish-trajneri i Barcelonës dhe Bayern Munichut ka shijuar një sukses të madh në vend në të tria vendet, dhe ai zbatoi një sistem të ngjashëm kur skuadra e tij Blaugrana u bë një nga skuadrat më të mira në historinë e lojës.

Manchester City, megjithatë, është ndoshta interpretimi më mbresëlënës i taktikave të Guardiolës, me shumicën e suksesit të tij që vjen pa një sulmues të njohur.

Mbrojtës krahësh të shpejtë

Asnjë trajner tjetër nuk ka qenë në gjendje të përsërisë idenë e lojës së mbrojtësve si ajo e Guardiolës, që kur ai prezantoi konceptin në Ligën Premier kur u bashkua me Cityn.

Të dy mbrojtësit e majtë dhe të djathtë shpesh bëhen mesfushorë qendrorë kur janë në posedim, duke i bërë veçanërisht të vështirë për t’u kaluar, me anësorët kundërshtarë të kapur në dy pozita.

Disa do të ndiqni të dy mbrojtësit në qendër, duke lënë hapësira për Cityn që të dilte përpara ose edhe të tërhiqeshin mbrapa (pa presion).

Kjo, së bashku me dy mbrojtësit qendrorë dhe mesfushorin defanziv, krijon pikën e trekëndëshit me portierin Ederson që shpesh vepron si mbrojtës i tretë.

Mesfusha po shtyn përpara

Me mbrojtësit e krahut që bëjnë presion, mesfusha ka përparësi për të dalë mbi mbrojtësit e kundërshtarëve, gjë që krijon konfuzion për çdo mbrojtje.

Jo vetëm që mesfushorët shtyjnë drejt mbrojtjes, por ata mund të shkojnë përtej murit përfundimtar dhe të bëjnë vrapime pas në një përpjekje për të hapur rezistencën kundërshtare.

Është një sistem që ekzekutoi në mënyrë perfekte një nga ambientet e futbollit të Guardiolës, një ide që ai e ka paraqitur në librin “Pep Confidential”, një vepër e Marti Perarnau e botuar në vitin 2014, gjatë kohës së tij në Bayern Munich.

“Idealja është që qendra të jetë e hapur, anash të jetë e mbyllur dhe pasime nga qendra. Nëse pasimi shkon mirë, keni arritur të shpartalloni të gjithë qendrën e fushës kundërshtare; nëse e humbni topin, shpinën tuaj e keni të mbrojtur, mund të drejtojë hapësirën menjëherë”, shkruan Pararneu.

“Është për të ndryshuar sjelljen tuaj për presion ndaj kundërshtarit. Anësorët shkojnë përbrenda dhe zvarritin kundërshtarin, nëse kjo nuk ndiqet, atëherë ju tashmë keni një njeri të lirë, nëse do ta mbulojë mesfushën, atëherë brendësia do të jetë e lirë. Dhe kështu me radhë gjatë gjithë kohës”, thuhet më tej në librin e tij.