Kozniku: Do ta mbushja çdo ditë nga një autobus me talentë kosovarë

Ardian Kozniku njihet si legjendë e futbollit kosovar dhe i atij shqiptar në përgjithësi.

Ish-futbollisti nga Gjakova e ka shkruar emrin e tij në histori pasi ishte bërë shqiptari i parë që e kishte fituar medaljen e bronztë në Kampionat Botëror.

Ndonëse e kishte përfaqësuar Kroacinë në atë eveniment prestigjioz dhe faktit që jeton në Zagreb qe një kohë të gjatë, Kozniku nuk i ka harruar asnjëherë rrënjët e tij.

Madje, ai është munduar ta promovonte gjithandej futbollin kosovar edhe në kohërat e vështira para pranimit në UEFA e në FIFA, edhe tash, shkruan “Gazeta Express”.

Ai e ka dhënë një intervistë për mediumin kroat “Index.hr”, ku ndër të tjera ka folur për eksperiencat që i kishte tek Hajduk Spliti dhe te Dinamo Zagrebi.

Po ashtu, Kozniku foli edhe për talentet kosovare, duke insistuar se ka me bollëk, sa që çdo ditë do ta mbushte nga një autobus me lojtarë të talentuar të vendit tonë.

Ndër të tjera, ai u ndal të fliste edhe për transferimin e fundit të Arbër Hoxhës nga Slaven Belupo në Dinamo Zagreb, i cili u zyrtarizua mbrëmë.

Kozniku është i bindur se, nëse Hoxha e tregon veten tek Dinamo, mund të marrë ftesë edhe nga Kombëtarja e Kosovës.

“Sa i përket kompensimit, unë vërtet nuk do të hyja në këtë, sepse vetë klubet e dinë më së miri se sa buxhet kanë në dispozicion. Sa i përket cilësisë së vetë Hoxhës, e njoh që më parë kur luante për Ballkanin. Atje ai tregoi potencial të madh dhe premtoi se do të shndërrohej në një lojtar të madh”, deklaroi fillimisht Kozniku.

“Mua nuk e kam të qartë pse ai nuk pati një shans te Lokomotiva, sepse dominoi në ligën e Kosovës dhe me bashkëlojtarë më të mirë mund të jetë vetëm më i mirë. Cilësia e tij nuk vihet aspak në dyshim dhe sigurisht që Dinamo nuk e ka njohur rastësisht dhe e ka sjellë. Slaven duhet përgëzuar që e sollën dhe i dhanë një shans, tani ua ka shpërblyer. Hoxhës i uroj vetëm më të mirat dhe të tregojë të gjithë potencialin e tij në Dinamo.”

“Jam i sigurt se ai mund të japë ndeshje shumë të mira për Dinamon, është vetëm çështje që ai të përshtatet dhe të jetë në formë. Është ndryshe të luash në Slaven sesa në Dinamo apo Hajduk, që janë klubet tona më të mëdha dhe ku je çdo ditë nën llupë. Duhet të jesh vazhdimisht i mirë dhe besoj se ai mund ta bëjë këtë dhe do të duhet të mësohet me faktin se do të jetë një nga lojtarët e Dinamos, ndërsa te Slaven gjithçka kaloi përmes tij.”

“Por, e përsëris, cilësia është aty dhe nuk kam frikë për të. Është mirë edhe për kombëtaren e Kosovës apo Shqipërisë, varësisht se kush do ta thërrasë, sepse besoj se përmes Dinamos mund të meritojë thirrje dhe ndihmë me cilësinë e tij. Ai tregon cilësi shumë të mira të një lojtari modern pasi ka një këmbë të fortë të majtë dhe të djathtë dhe driblime dhe rishikim të shkëlqyer të lojës.”

“Nga atje erdhën vërtet shumë lojtarë të mirë, veçanërisht nëse kemi parasysh që territori është kaq i vogël. Edhe në ligën e ish-Jugosllavisë kishte shumë lojtarë të mirë, edhe pse kushtet për zhvillim ishin prapa në krahasim me vendet tjera. Por nuk është si më parë, sepse tani Kosova po punon shumë seriozisht, dhe klubet po bëjnë rrugën drejt Evropës.”

“Kushtet e punës janë përmirësuar shumë vitet e fundit dhe puna është e mirë edhe në kombëtare, sepse lojtarët më të rinj monitorohen më mirë. Shembulli më i mirë është Ballkani, i cili mundi Dinamon këtë sezon. Për mua është normale që klubet kroate të shikojnë gjithnjë e më shumë poshtë, sepse lojtarët janë të talentuar dhe cilësorë, dhe ende nuk janë aq të shtrenjtë sa të mos jenë të disponueshëm për klubet tona.”

“Para disa vitesh, organizova një kamp me Lokomotivën në qytetin tim të lindjes në Gjakovë, dhe atje kishte aq shumë talente sa që po të isha menaxher, do të mbushja çdo ditë një autobus me lojtarë që mendoj se janë të mirë dhe mund të bëjnë një karrierë. Është marrëzi të thuash se këta janë djem të uritur, por mbi të gjitha janë të uritur për sukses. Të gjithë ata që kam takuar dallohen për të qenë shumë të ndershëm, punëtor dhe kanë qëndrimin e duhur ndaj futbollit dhe jetës”, përfundoi Kozniku.