Arsyet pse mbushemi frymë kur ngjisim shkallët, nuk ka të bëjë me kondicionin

Shpesh mendojmë sa pa kondicion jemi pas ngjitjes së shkallëve. Mbetja pa frymë na ndodh të gjithëve, për shumë arsye. U ndodhë edhe atyre që ushtrojnë vazhdimisht, shkruan Bright Side.

Para fillimit të stërvitjes, ne zakonisht bëjmë një ngrohje. Kjo është e rëndësishme sepse ndihmon në ngrohjen e muskujve, rrit gradualisht rrjedhën e gjakut dhe oksigjenin dhe ul rrezikun e lëndimit.

Dhe kur filloni të ngjisni shkallet, ju shpejt kaloni nga pushimi në të qenit shumë më aktiv fizikisht, pa u ngrohur më parë.

Kjo është arsyeja pse trupi juaj do të duhet të punojë më shumë që të ketë më shumë oksigjen në muskujt tuaj në një periudhë shumë të shkurtër kohe, dhe rrahjet e zemrës suaj do të rriten.

Pra, është e natyrshme që më pas të ndiheni lodhur.

Ngjitja në shkallë përdor një sistem tjetër energjie sesa ushtrimet kardio që bëjmë zakonisht. Quhet sistemi i energjisë fosfagjen. Përdoret kur muskujt tuaj kanë nevojë për shumë energji gjatë aktiviteteve afatshkurtra, por intensive.

Ka disa molekula që janë të nevojshme që ky sistem të funksionojë, por nuk ka shumë prej tyre. Pra, është normale mbetesh pa frymë pas një periudhe shumë të shkurtër aktiviteti intensiv, sesa pas një seance kardio më të gjatë dhe më të qëndrueshme.

Keni 2 lloje të fibrave muskulore – me dridhje të ngadaltë dhe me dridhje të shpejtë. Nëse jeni një vrapues me përvojë, mund të duroni vrapimin në distanca të largëta, falë fibrave të ngadalta, të cilat lodhen më lehtë, por nuk kanë shumë fuqi dhe forcë. Kur ecni nëpër shkallë, keni nevojë për muskuj që dridhen shpejt për ato lëvizje të shpejta shpërthyese, por ato lodhen më shpejt.

Dikush që nuk ushtron shumë mund të mbushet frymë po aq sa një person q ushtron rregullisht, kur ngjit shkallët.

Nëse e keni stërvitur rezistencën tuaj fizike duke vrapuar, keni përdorur më shumë fijet tuaja të ngadalta dhe ato mbështeten në metabolizmin aerobik. Sidoqoftë, kur ngjitni shkallët, ato shpërthime të shkurtra të aktivitetit kërkojnë metabolizëm anaerobe. Kjo prodhon dioksid karboni dhe hidrogjen, për të cilin atletët e rezistencës janë më të ndjeshëm sesa njerëzit e tjerë.

Kjo është arsyeja pse mund të jetë më e lehtë për dikë që nuk ushtron shumë të ngjitet në shkallë, sesa për dikë që bën stërvitje për rritjen e rezistencës.