Pse nuk ngihemi edhe pse hamë me tërrpi për Vitin e Ri?

Zakonisht, ne hamë shumë dhe gjatë në kohën e festave, atë të Vitit të Ri dhe atë të dy bajramëve.

Mendojeni si mund të ndiheni pas ngrënies së darkës së Vitit të Ri, pa dyshim se do të ndiheni të mbushur e të ngopur. E çuditshmja është se se pas një vakti të madh që hamë ne ndihemi keq dhe përsëri nuk marrim mësim të mos hamë ditën tjetër.

Ajo që ne nuk mund të jemi të vetëdijshëm është lirimi i hormoneve tona të urisë: NPY dhe AgRP nga hipotalamusi, dhe grrelin nga stomaku. Grrelin lëshohet kur stomaku është bosh dhe stimulon prodhimin e NPY dhe AgRP në trurin tonë. Këto dy hormone janë përgjegjëse për krijimin e ndjenjës së urisë dhe tejkalimit të hormoneve që na japin ndjenjën e të qenurit të kënaqur, përcjell Periskopi.

Ndërsa vetëm tre hormone janë kryesisht përgjegjës për gjenerimin e ndjenjave të urisë, dhjetëra ose më shumë janë të nevojshme për të na bërë të ndjehemi të ngopur. Dy prej tyre, GIP dhe GLP-1, janë përgjegjës për stimulimin e prodhimit të insulinës për të rregulluar metabolizmin e karbohidrateve. Disa hormone të tjerë janë të përfshirë në ngadalësimin e lëvizjes së ushqimit nëpër stomakun tonë, për t’i dhënë kohë trupit për të tretur ushqimin. Për ata njerëz me obezitet që kanë nivele të ulëta të grrelinit, mund të jetë që nivele të larta të insulinës, të nevojshme për metabolizimin e një diete me karbohidrate të lartë, po pengojnë prodhimin e grrelin.

Dy hormone thelbësore për zvogëlimin e ndjenjës së urisë janë: CKK dhe PYY, të dyja këto  kontribuojnë në humbje të oreksit

Kurse sipas Van Den Aaker ne hamë më shumë kur jemi me miq, sipas saj, çdo gjendje shpirtërore, qoftë edhe pozitive, mund të bëhet një nxitje e dëshiruar, për sa kohë që përcillet vazhdimisht nga ushqimi. Dhe është treguar vazhdimisht se hamë më shumë kur jemi në shoqërinë e miqve, në mënyrë që ta bëjmë kohëzgjatjen e kohës që kaloni në tryezë dhe shumë faktorë të tjerë, ne hamë më shumë kur jemi të shoqërueshëm. Ndoshta sepse kënaqësia e shoqërisë përreth nesh e bën më të vështirë përqendrimin në kontrollin.

E ndoshta nuk është për t’u habitur, se sa të uritur ndihemi pas një vakti të madh me familjen dhe miqtë. Jemi akoma të uritur të nesërmen – ose edhe më vonë në të njëjtën ditë – jo sepse stomaku ynë është bosh, por sepse jemi mësuar të hamë tepër në raste të veçanta. Nëse truri ynë i sheh të gjitha shenjat – erërat, pamjet, tingujt – të shoqëruara me një vakt të madh një ditë pas një feste si Krishtlindjet, atëherë do të fillojë të na përgatisë për raundin e dytë./Periskopi