Kur duhet ta çojmë fëmijën tek psikologu?

Dr. Emanuella Ameruoso shpjegon kur është e përshtatshme të kërkohet mbështetje për fëmijën dhe për të gjithë ata që përbëjnë bërthamën e familjes.

Kur të çojmë një fëmijë tek psikologu

Fëmijët, në rrjedhën e rritjes, mund të shoqërohen me probleme në sjellje ose mosmarrëveshje që lidhen me marrëdhëniet, duke ekzagjeruar me emocionet ose bllokuar ato, në lidhje me situatat e jetës. Pra këtu lind pyetja nëse është e përshtatshme për t’i çuar ato tek psikologu.

Çfarë i bën psikologu i fëmijës?

Brenda udhëzimeve për kursin e studimeve në Psikologji është ai që lidhet me moshën zhvillimore. Prandaj, studenti zgjedh të specializohet në një fushë specifike, për të punuar kryesisht në kontakt me fëmijët. Kursi i jep një kuptim proceseve të zhvillimit në fëmijëri dhe adoleshencë, duke marrë parasysh kontekste të ndryshme dhe institucionet që përfshihen në rritjen dhe edukimin e tij.

Të njëjtat aftësi studenti i fiton me trajnimin në Psikologji Klinike, pasi ai gjithashtu thellon dijet në zonën evolutive dhe neuropsikologjike. Mësimi i aftësive njohëse, proceset psikologjike, socio-emocionale dhe gjuhësore, si dhe të gjitha sindromat, çrregullimet dhe shtrembërimet lidhur me këtë grupmoshë, e lejojnë psikologun zhvillimor dhe psikologun klinik të ofrojë aktivitete këshilluese dhe mbështetëse, jo vetëm tek fëmija, por edhe për edukatorët, mësuesit, prindërit, familjet dhe të gjithë njerëzit që përbëjnë thelbin e referencës së fëmijës, duke vlerësuar procesin e tij të përgjithshëm të zhvillimit dhe ndoshta, diagnostikimin e çrregullimeve të sjelljes, të mësuarit, marrëdhëniet ose problemet neuropsikologjike.

Prandaj ata kanë aftësi për të marrë përgjegjësinë e fëmijës, ta mbështesin atë dhe të kujdesen për të, në lidhje me vështirësitë që ai tregon.

Kur duhet sjellë një fëmijë tek psikologu?

Ekzistojnë situata të ndryshme për të cilat është e nevojshme të çohet fëmija tek psikologu, duke filluar nga një shqetësim i thjeshtë që ai mund të paralajmërojë dhe që prindërit nuk mund ta menaxhojnë. Në kontekstin e familjes ekziston kompleksiteti i kuptimit pse një fëmijë, ndryshe nga një tjetër, sillet në një mënyrë të caktuar. Mund të jetë më kërkues, më i ndrojtur ose në të kundërtën, më ekstrovers. Ai mund të shfaqë hiperaktivitet, ankth, kundërshtim ndaj rregullave prindërore, flejë me vështirësi, të hajë pak, të preferojë një prind në vend të një tjetri, të shprehë ankth kur shoqërohet jashtë, etj.

E njëjta gjë në lidhje me mjedisin shkollor: paraqet ngadalësi në mësimin e gjuhës ose të shkruarit, duke mos bërë llogaritë, duke pasur vështirësi ulur, nëse e shqetëson klasën shumë ose e izolon veten nga ajo. Këto dy kontekste janë ato kryesoret në të cilat mund të vërehet direkt nëse fëmija paraqet probleme ose siklet.

Këshillimi me profesionistë është thjesht një mënyrë për të sqaruar dhe kuptuar më saktësisht se çfarë po përjeton fëmija në atë moment të veçantë të jetës së tij. Prandaj psikologu është një pikë referimi për prindërit dhe për shkollën, ashtu si pediatri.Pyetje të shpeshta ndaj psikologutDisa dyshime i mundojnë prindërit, mësuesit dhe edukatorët për sjelljen e fëmijëve dhe të rinjve:

• Vajza ime e vogël, tani e rritur, nuk e ndan veten nga arusha Ëinnie Pooh e saj. Ajo nuk del nëse nuk ka arushën e saj dhe nuk bën asnjë aktivitet pa të. A është e drejtë që ti ta hedhësh arushën? Është kaq e keqe kjo gjë …• Çfarë duhet të bëjmë me fëmijën tonë që shfaq sjellje hiperaktiviteti? Si duhet të sillemi?• Fëmija është prapa klasës, pse?• A është mirë që fëmija të flerë në shtratin tënd?• Fëmija im ka filluar të prekë organet gjenitale dhe unë e kuptoj që ai pëlqen ta bëjë këtë. A duhet ta parandaloj?• Ne kemi vështirësi në komunikimin me prindërit se fëmija ka vështirësi arsimore, sillet keq në shkollë dhe rreh shokët e klasës. Si mund ta bëjmë?• A mund të regjistrohen fëmijët me probleme kur fillon shkolla?• A duhet të vendos pelenat tek fëmija, pasi ai filloi të urinojë përsëri?• Nëse shoku në shkollë e keqtrajton, ose fëmija nuk është i kënaqur me mësuesit, është e drejtë të ndryshojë shkollën, edhe në fillim të vitit?• Nuk mund të ulet. A është normale?Si ta kuptojmë nëse një fëmijë ka nevojë për një psikolog?Marko është 13 vjeç dhe tregon një sjellje “të çuditshme”: ai është shumë i rreptë në organizimin e aktiviteteve të tij të përditshme. Bëjmë një listë të gjërave që duhet të bëjmë gjatë ditës dhe nëse ai nuk mund t’i bëjë ato të gjitha, për rrethana të paparashikuara përtej kontrollit të tij, fillon të zemërohet, të jetë në tension dhe të ndryshojë gjendjen e tij. Ai pastaj bëhet i acaruar me gjithë familjen e tij. Kur ishte fëmijë, në moshën 3 e gjysmë ai vuante nga një formë e butë ankthi dhe pagjumësie, që lidhej me ndarjen e prindërve të tij. Në fakt, në atë kohë, babai ishte larg për rreth 8 muaj nga shtëpia dhe e shihte atë në mënyrë sporadike. Pas krizës, çifti kishte një fëmijë tjetër, dhe Marco ishte 5 vjeç. Simptomat e tij kanë kaluar, por shqetësimi i tij, pas njëfarë kohe, është shfaqur në një formë tjetër. Djali ka zhvilluar sjellje të ngurta. Ai është i ngurtë në lidhje me situatat e jashtme që ai dëshiron të menaxhojë dhe, nëse nuk ka sukses, ai vendos të jetë jo fleksibël sa i përket zgjidhjes që ka menduar. Episodi i fundit ka të bëjë me dështimin për të organizuar një mbrëmje me shokët e tjerë të klasës pas së cilës ai ka vendosur të mos dalë nga shtëpia në të ardhmen. Beni është 5 vjeç dhe për një kohë nëna e saj vëzhgon një sjellje të çuditshme: kur sheh televizor ose është vetëm në dhomën e gjumit fillon të prekë organet gjenitale. Edhe gjatë aktiviteteve të përditshme, për shembull gjatë kryerjes së detyrave të shtëpisë, ai lë gjithçka dhe izolon veten për t’u masturbuar. Përballë kësaj, ai thotë se gjëja po ndodh për një kohë të shkurtër, por gjithmonë, nëse ai zgjohet gjatë natës, pas një makthi, ai menjëherë shkon në dhomën e gjumit ku fle nëna dhe babai. Në dhomë ai fle me motrën e tij, 16-vjeçare, me të cilën ai nuk bashkohet, sepse ajo nuk i jep mundësinë për të ndarë hapësirë dhe kohë. Prej kësaj fëmija vuan shumë dhe për të gjitha gjërat e tij gjithmonë kthehet te nëna. Në shkollë ai është një djalë i shoqërueshëm dhe tregon interes në aktivitetet që kryen dhe në të cilët përfshihet. Philip ndjek klasën e 3-të dhe mësuesit pas marrjes së një certifikate nga prindërit që tregon një çrregullim, janë shumë të pikëlluar, sepse kërkesa e familjes është që të promovojë arritjen akademike. Fëmija është i aftë për punë, por ka një ngadalësim në realizimin e shkrimit dhe të llogaritjeve, ka një sjellje tepër aktive dhe kundërshtuese ndaj shokëve të tij, të cilët janë vënë gjithmonë në sfond në krahasim me nevojat e tij. Këto janë vetëm disa nga situatat që tregojnë se si, përballë vështirësive të llojeve të ndryshme, është e rëndësishme që një profesionist të kthehet në figurë me rëndësi. Shumë të tjerë, të cilët nuk ndeshin situata të vështira ose ndryshime, mund të japin sqarime të thjeshta në lidhje me rolin edukues të prindërve, mësuesve ose edukatorëve. Mund të ndodhë që, para se të konsultoheni me një psikolog, ndiheni të frikësuar nga një diagnozë ose një problem që mund të prekë fëmijën tuaj. Por është mirë të shqyrtojmë, në radhë të parë, mirëqenien e fëmijës dhe jo frikën apo paragjykimet që nuk kanë të bëjnë fare me realitetin. / pianetamamma