Çfarë dihet për shpërthimin e radiove të Hezbollahut në Bejrut?

Hezbollahu e dinte se kishte një problem, me rrjetin e tij të sigurisë të rrezikuar nga infiltrimi izraelit.

Por ai nuk e kishte idenë se kishte arritur deri në këtë pikë: mijëra militantë të plagosur nga shpërthimi i beeper-ave (radio komunikimi) të tyre u ndezën nga distanca, goditën gjithashtu ambasadorin iranian në Bejrut dhe disa anëtarë në Siri, duke demonstruar sesi të gjithë u besonin radiove të dorëzuara së fundmi.

Sipas burimeve libaneze, ata i kishin blerë ato disa muaj më parë.

Izraeli ka kohë që po zhvillon një fushatë sistematike për të eliminuar oficerët e milicisë shiite.

Dhe disa nga udhëheqësit më të lartë, si Fuad Shukr, u vranë sepse komunikimet ishin hakeruar.

Lëvizja kishte rekomanduar që të mos përdoreshin më celularë dhe gjithashtu kishte kërkuar kujdes maksimal në përdorimin e materialit elektronik nga frika se mund të linte gjurmë që më pas do të shfrytëzoheshin nga inteligjenca kundërshtare.

Dhe, sipas mediave arabe, u shpërndanë beeper për të lehtësuar kontaktet.

Nëse rindërtimet e ngjarjes së këtyre orëve janë të vërteta, do të thotë se Mossad ka zbuluar furnizuesin e pajisjeve dhe i ka shndërruar disi ato në bomba.

Para dorëzimit? Jashtë vendit? Apo kur arritën në Bejrut?

Wall Street Journal raportoi dëshminë e një luftëtari sipas të cilit pajisja filloi të mbinxehej, ndoshta për shkak të një “virusi kibernetik”.

Al Jazeera hipotezon (si skenar) se pajierët erdhën nga Irani, gjë që do t’i bënte njerëzit të mendonin se izraelitët vepronin brenda Republikës Islamike. Do të ishte një goditje edhe më vdekjeprurëse, qoftë edhe në planin propagandistik.

Televizioni i Katarit është gjithashtu i bindur se ka pasur rolin e “një vendi të tretë”, i domosdoshëm për të sabotuar “marrësin”.

Pasi përfundoi faza e parë (më komplekse), kaloi në sulmin masiv, me pasoja të rënda. Përfshirë skenarin e një konflikti të përgjithshëm. Ndërsa fraksioni, duke mos përjashtuar mundësinë e surprizave të tjera, do të detyrohet të gjejë alternativa për t’u përballur me urgjencën.

Disa vëzhgues e lidhën operacionin e Mossad me lajmet që kishin dalë vetëm disa orë më parë.

Shin Bet, shërbimet e brendshme, njoftuan se kishin penguar një sulm kundër një ish-zyrtari të lartë të mbrojtjes – ndoshta gjeneral Kochavi – i cili do të ishte goditur nga shpërthimi i një mine të shkaktuar gjithashtu nga distanca.

Projekti i atribuohet Hezbollahut, i cili kishte testuar modus operandi në shtator të një viti më parë me një modus operandi të ngjashëm. Por ndoshta zbulimi, përveç nënvizimit të kërcënimit, është pjesë e luftës psikologjike në një konflikt ku çdo gjë ndodh.

Në të kaluarën, izraelitët dhe guerilët pro-iranianë u angazhuan në një duel që përqendrohej në pajisjet e komunikimit dhe spiunazhit.

Forcat speciale të IDF shpesh kanë mbrojtur sensorë dhe kamera të vogla të vendosura në territorin libanez me ngarkesa shpërthyese. Në raste të tjera ata modifikuan dronët e “dërguar” te Hezbollahu dhe më pas shkaktuan shpërthimin e tyre.

Nga ana tjetër, milicët krijuan një njësi me detyrën për t’u futur në rrjetin telefonik të armikut.

Aksioni i sotëm kujton episode të tjera, të ndodhura në vitet ‘70 dhe ‘90.

Po ashtu Mossad vrau një udhëheqës palestinez në Paris duke e shndërruar telefonin e tij të shtëpisë në një kurth. Ata e mbushën atë me plastikë, më pas transmetuan impulsin vendimtar kur objektivi iu përgjigj një thirrjeje.

Një sulm i lidhur me hakmarrjen për masakrën në Lojërat Olimpike të Mynihut. Akoma më e sofistikuar është vrasja në shënjestër e Yahya Ayyash, përgjegjës për sulme të shumta vetëvrasëse dhe përgatitës i bombave.

Në janar të vitit 1996, Shin Bet arriti të fuste një mikrokarikim në celular me bashkëpunimin e një “ndihmësi”.

Marrë nga “Corriere della Sera”, përshtatur për “Albanian Post”.