Driton Kuka në intervistë për Federatën Evropiane të xhudos, flet për “Paris 2024”

Trajneri kosovar i xhudos, Driton Kuka ka dhënë një intervistë për faqen e Federatës Evropiane të xhudos.

Aty ai foli për rrugëtimin për olimpiadën Paris 2024, shkruan Gazeta Express.

Këto ditë ka shumë lajme të mira për Xhudon Kosovën. Driton, sa jeni i kënaqur me situatën aktuale, pak para fillimit të IJF World Tour 2023?

Jam shumë i lumtur tani dhe kam besim, se sezoni i ardhshëm do të jetë një sezon i mirë për ne. Distria Krasniqi pas Tokios kaloi në kategorinë -52 kg dhe brenda një viti arriti të bëhej top-3 sportiste. Ajo u afrua shumë me yjet kryesore Uta Abe (JPN) dhe Amandine Buchard (FRA). Të dyja janë sportiste të jashtëzakonshme. Distrias i duhet ende pak kohë për t’u përshtatur. Por ajo fitoi në vitin e saj të parë titullin Master, si dhe medaljet e bronzta të Kampionatit Botëror dhe Evropian. Ndryshimi i kategorisë së peshës nuk është aq i lehtë, duhet të përballesh me sportistë të ndryshëm, të gjithë janë më të rëndë dhe më të fortë. Ju duhet të rregulloni stërvitjen dhe formën tuaj fizike. Jam absolutisht pozitiv, që Distria do të jetë një pretendente e fortë për medalje për Lojërat Olimpike në Paris 2024. Ky është një lajm i madh.

Po fituesja e medaljes së artë olimpike nga Tokio, Nora Gjakova?

Nora ishte jashtë për shkak të një operacioni në shpatull për rreth gjashtë muaj dhe ajo u rikthye shumë e fortë, duke fituar dy medalje në turnetë Grand Slam. Në rregull, ajo nuk fitoi asnjë titull në 2022, por -57 kg është një kategori vërtet e vështirë me shumë atletë të mirë që mund të fitojnë. Unë e quaj atë një kategori vrasëse! Kështu që edhe Nora mund të jetë krenare. Për të dy kampionët olimpikë, Distria dhe Nora, nuk do të shtyjmë qind për qind këtë vit. Ka të bëjë më shumë me përmirësimin teknik, taktik dhe fizik. Paris 2024 është qëllimi përfundimtar për të dyja. Ne duam të fitojmë medalje si në Rio dhe në Tokio, pavarësisht se çfarë ngjyre. Për Kosovën çdo medalje olimpike do të shkëlqente e artë – pasi kemi 1.500 xhudistë dhe një popullsi prej vetëm 1,8 milionë banorësh. Rruga për në Paris është prioriteti ynë kryesor. Por sigurisht që kampionati botëror në Doha do të jetë kulmi i vitit 2023.

Kush tjetër në ekipin tuaj (përveç Distrias dhe Norës) duhet të jetë në gjendje të arrijë rezultate të larta këtë vit?

Para Lojërave Olimpike në Rio 2016 ne kishim dy atletë më të mirë, përpara Tokios pesë. Ne jemi duke u rritur dhe përmirësuar vazhdimisht. Laura Fazliu (-63 kg) është një atlete për tu parë. Ajo fitoi një medalje argjendi në Masters në Jerusalem, ajo padyshim ka një potencial të madh. Por ajo ende duhet të ndryshojë mentalitetin e saj. Tani ajo është në biznes profesional, jo më në kategoritë nën 18, nën 21 apo nën 23 vjeç. Laura mund të fitojë një medalje të Kampionatit Botëror në Doha, por ajo gjithashtu mund të humbasë luftën e saj të parë. Majlinda po punon shumë me të. Për të mos harruar Loriana Kuka (-78 kg) dhe Akil Gjakova (-73 kg), vëllai Noras. Ashtu si motra e tij, ai sapo po kthehet nga një pauzë dëmtimi. Në total kemi deri në 15 seniorë në ekip, gjë që nuk është keq. Ne meritojmë të fitojmë shumë medalje të turneut botëror. Dhe në Los Angeles 2028 ne patjetër do të kualifikohemi në kompeticionin Mixed Team. Për Parisin do të habitesha, nëse kualifikohemi si skuadër, katër vite më vonë nuk duhet të jetë problem. Aktualisht po punojmë me 50 sportistë – nga kadetët tek të moshuarit – në baza ditore. Jam absolutisht pozitiv, se do të jemi të suksesshëm për rreth 20 vitet e ardhshme. Falë programit KOSOVO JUDO NATION jemi në një pozitë të shkëlqyer. Pas tre vitesh ne do të mirëpresim atletët më të mirë në qendrën tonë të re stërvitore. Ky do të jetë hapi tjetër i rëndësishëm.

Keni marrë shumë oferta pune pas Rios dhe veçanërisht pas Tokios. A është një punë trajneri në një vend të huaj një opsion personal për ju?

Unë e dua vendin tim. Dhe është fantastike të shohësh se Xhudo Kosovare po rritet vazhdimisht. Më pëlqen ta ndaj punën time me ndihmës trajnerët e mi. Mund t’ju premtoj lehtësisht, nuk do të kem asnjë problem, nëse trajnerë si Majlinda një ditë do të jenë më të suksesshëm se unë. Unë mendoj, nëse kjo ndodh, unë do të festoj në tribuna. Ose në shtëpi para televizorit. Nuk mund ta shoh veten si trajner i një vendi të huaj.

Pas Tokios ju folët sinqerisht për nevojën për të ngadalësuar pak. Si ndiheni tani? A do të thoshit se tani keni më shumë kohë për familjen dhe miqtë tuaj, se ekuilibri juaj punë-jetë është përmirësuar që atëherë?

Në Masters në Tokio, një nga ndihmësit e mi më pyeti: Nuk po i shijon më medaljet tona? Sigurisht që e kam akoma, jam aq emocionues si dikur, por nuk jam aq i stresuar si dikur. Po mësoj të delegoj punën dhe të ndaj detyrat. Stili im i punës u bë më i shëndetshëm pa dyshim. Stresi për mua do të thotë të udhëtosh, të mos jesh në terren. Unë patjetër udhëtoj më pak se përpara Tokios.