Çfarë roli po luan CIA në Ukrainë?

Në shtator 1949, dy agjentë ukrainas, që punonin për Agjencinë Qendrore të Inteligjencës së SHBA (CIA), zbarkuan pranë qytetit të Lviv në Ukrainë, në Bashkimin Sovjetik të atëhershëm. Dy agjentët drejtuan një operacion të fshehtë që synonte vendosjen e komunikimit me rebelët që kundërshtuan aneksimin e Ukrainës në Bashkimin Sovjetik dhe numri i tyre vlerësohet në dhjetëra mijëra.

Inteligjenca sovjetike arriti të zbulonte operacionin dhe të paktën tre të katërtat e operativëve të CIA-s u zhdukën. Nga mesi i viteve 1950, Moska e kishte shtypur plotësisht kryengritjen ukrainase pasi kishte zhvendosur dhe vrarë qindra mijëra ukrainas.

Historianët amerikanë e konsideruan ndërhyrjen e CIA-s në atë kohë “fatale dhe tragjike”, sipas një auditimi të brendshëm të kryer nga Neë York Times.

Ndërsa pushtimi rus i Ukrainës po i afrohet javës së gjashtë, disa analistë kujtojnë fiaskon e vjetër të inteligjencës, ndërsa të tjerë po janë entuziast për suksesin e CIA-s në rolin e saj në Ukrainë këtë herë.

Al Jazeera shqyrtoi mendimet e tre ekspertëve ushtarakë dhe të inteligjencës mbi rolin e CIA-s në luftimet aktuale brenda territorit ukrainas, dhe pikëpamjet e tyre ishin si më poshtë:

Aktualisht është një rol i kufizuar

David Des Roches, një profesor i studimeve të sigurisë në Universitetin e Mbrojtjes Kombëtare të Pentagonit dhe një ish-zyrtar i NATO-s dhe Departamentit të Mbrojtjes të SHBA-së, thotë se prania e inteligjencës amerikane dhe evropiane në Ukrainë para sulmit rus ishte e madhe dhe efektive dhe se si CIA ia doli të përcaktontë pozicionet e trupave ruse, synimet dhe planet e tyre të lëvizjes.

Sipas Des Roches, agjencia arriti të lëshojë njoftime në kohë për lëvizjet e mundshme ruse. Megjithatë, në të njëjtën kohë, shërbimet e inteligjencës së Shteteve të Bashkuara dhe vendeve të tjera anëtare të NATO-s nuk kanë arritur të identifikojnë disi “gjendjen e ulët” të forcave të armatosura ruse, veçanërisht problemet si morali i ulët, logjistika e dobët dhe menaxhimi i dobët i trupave kryesore.

Këto probleme janë të natyrës tradicionale. Agjencitë e inteligjencës janë përgjithësisht të mira në identifikimin e faktorëve që mund të maten objektivisht, por kanë një efekt të dobët në matjen e asaj që është e paprekshme, siç është morali.

Des Roches beson se roli kryesor i shërbimeve të inteligjencës amerikane në Ukrainë është bërë aktualisht i kufizuar dhe fokusohet në ndarjen e vlerësimeve të tij të inteligjencës me palën ukrainase. CIA gjithashtu siguron atë që merr përmes pajisjeve të saj speciale të përgjimit të lëvizjeve dhe bisedave të forcave ruse. Kjo u lejon ukrainasve të ridislokojnë trupat e tyre në zonat pranë forcave ruse dhe të rregullojnë pozicionet e tyre sipas nevojës.

Ata gjithashtu mund të ofrojnë një sasi të madhe të inteligjencës taktike në vendndodhjet e sakta të tankeve ruse për të sulmuar, duke shkaktuar më shumë dëme në forcat ruse.

Ndërhyrje vendimtare

Jeffrey Rogge, një asistent profesor në Departamentin e Inteligjencës dhe Studimeve të Sigurisë në Akademinë Ushtarake Citadel në Karolinën e Jugut, beson se puna e inteligjencës amerikane është një nga arsyet pse Ukraina është në gjendje t’i rezistojë Rusisë.

Sipas Rogge, agjencia ka investuar në përgatitjen e ukrainasve për këtë luftë prej vitesh, por edhe me atë trajnim dhe të gjitha armët që Shtetet e Bashkuara dhe vendet e tjera dërgojnë në Ukrainë, ukrainasit nuk do të ishin pothuajse aq efektivë pa mbështetjen e vazhdueshme të inteligjencës.

Raportet thanë se Shtetet e Bashkuara po ofronin inteligjencë kyçe, të tilla si analiza e inteligjencës së sinjaleve dhe fotografive, të cilat i lejuan ukrainasit të sulmonin rusët kur ata ishin në anën më të dobët.

Rogge thotë se Rusia ka humbur një numër të madh gjeneralësh, por se nuk është vetëm fati apo aftësia e ukrainasve, “për më tepër, mendoj se inteligjenca amerikane ka ndihmuar në gjetjen e pozicioneve dhe kryerjen e sulmeve ndaj oficerëve të lartë ushtarakë rusë”.

Megjithatë, eksperti i sigurisë tërheq vëmendjen për rreziqet që kërcënojnë rolin e shërbimit të inteligjencës amerikane në Ukrainë dhe thotë: “Nuk është sekret që Shtetet e Bashkuara po armatosin Ukrainën për të vrarë rusët, por është pothuajse e sigurt që Rusia do të përdorë çdo mundësi për hakmarrje. Nëse Uashingtoni ndihmon në vrasjen e gjeneralëve rusë, gjeneralët amerikanë mund të jenë në shënjestër të Rusisë”.

Forcimi i rezistencës së Ukrainës

Sipas Joseph Fitsanakis, profesor i studimeve të inteligjencës dhe sigurisë në Universitetin e Karolinës Bregdetare, vlerësimet e SHBA-së për potencialin ushtarak të Rusisë përpara pushtimit të Ukrainës ishin kryesisht të sakta. Agjencitë amerikane të inteligjencës, veçanërisht Agjencia e Inteligjencës së Mbrojtjes (DIA) dhe Agjencia Qendrore e Inteligjencës (CIA), kanë krijuar një pasqyrë relativisht të saktë të potencialit të fuqisë ushtarake ruse.

Përveç analizimit të forcës specifike, shërbimet e inteligjencës amerikane interpretuan me saktësi preçize synimet e Rusisë në lidhje me Ukrainën dhe luajtën një rol qendror që nga nisja e sulmit rus.

Eksperti beson se forcat speciale ukrainase janë përgjegjëse kryesore për dështimet që ka pësuar ushtria ruse në javët e fundit. Ata ishin në gjendje të zmbrapsnin një sulm të madh me helikopter rus në aeroportin Antonov në Hostomel, në veriperëndim të Kievit. Për të kundërshtuar këtë rezistencë, rusët dërguan divizionet e 11-të dhe 31-të të sulmit ajror të Gardës Kombëtare, por nuk arritën të merrnin aeroportin.

Përveç kësaj, ai thotë se njohuritë e detajuara të CIA-s për aftësitë ushtarake të forcave ruse i kanë mundësuar Uashingtonit dhe aleatëve të tij të NATO-s që t’u ofrojnë ukrainasve llojet e armëve që u nevojiten për të luftuar njësitë e blinduara të avancuara ruse, si në zona urbane e si në periferi.

Eksperti amerikan beson se armë të tilla si raketat portative Javelin (tokë-ajër) ose raketa antitank kanë rezultuar efektive në parandalimin e forcave ruse nga rrethimi i shumicës së qyteteve kryesore të Ukrainës. Operacioni i inteligjencës që synonte furnizimin e ukrainasve me armë të tilla ishte shumë i suksesshëm, gjë që i shtyu aleatët perëndimorë të rrisin prodhimin e tyre.